Blog Kujonka.pl - Cześć 2

Biografię Enrica Fermiego – Ostatniego człowieka, który wiedział wszystko, autorstwa Davida N. Schwartza, polubią laicy, którzy pierwszy raz mierzą się z naukową biografią. Z pewnością dostrzegą w książce uproszczenia, brak fizycznych zawiłości i przystępny, popularny styl pisania. Naprawdę można nie zauważyć, że czyta się o abstrakcyjnych procesach fizycznych. Z kolei zaawansowani w temacie czytelnicy poczują niedosyt, że biografia nie jest na miarę Abrahama Paisa, Infelda, czy choćby Grahama Farmello. No właśnie, czego brakuje tej pogrubianej na siłę przez duże akapity i przypisy publikacji? read more

Na moście w Arnhem

Patrzyłem w ciemny nurt Renu pode mną

Rozpamiętując dawną ofensywę

I ten dziwny śnieg we wrześniu 1944 roku

Który przesłonił holenderskie niebo

A padał trzy dni z rzędu

Jeden biały płatek

To jedno życie mężczyzny nieznającego strachu

Chciałem uwiecznić chwilę zdjęciem

I wtedy telefon wypadł mi z uścisku

Patrzyłem jak zmierza ku wodzie

W ostatnim geście ratunku

Wyciągnąłem się w głupiej nadziei, że go jeszcze złapię w powietrzu

Lecz wtem coś ciągnie mnie w dół read more

Kontynuując serię artykułów o filmach, tym razem przedstawiam filmy, które zrobiły na mnie wrażenie i okazały się interesujące i ciekawe. Choć niektóre z nich widziałam dawno i nie o każdym mogę już dzisiaj napisać więcej w szczegółach, to jednak utkwiły mi w pamięci ze względu na ciekawą fabułę, poruszane wątki, czy filozoficzne przemyślenia. W propozycjach znajdziemy różne gatunki, rozpoczynając od lekkich komedii romantycznych, amerykańskich hitów, poprzez intelektualne kino europejskie, aż po historie inspirowane Krajem Kwitnącej Wiśni. To z pewnością nie ostatni artykuł z serii filmowej. read more

Po przeczytaniu książki O zabijaniu Dave’a Grossmana trafiło do mnie, że wiem całkiem sporo w temacie śmierci. Ale nie nauczyła mnie tego wcale lektura amerykańskiego specjalisty od wojskowości i człowieka, który chwali się, że ukończył szczególnie wycieńczający kurs dla komandosów. Wszystkiego o umieraniu, cierpieniu i zabijaniu dowiedziałam się w naszej polskiej szkole, ukończonej przeze mnie z wyróżnieniem, a mocniejsze opisy śmierci czytałam wielokrotnie i to nie w jakichś książkach łamiących tabu, lecz w podręczniku do polskiego oraz rekomendowanych lekturach szkolnych. read more

Kilka ciekawych propozycji filmów związanych z tematyką pisarstwa. Niektóre to lekkie komedie, inne są nieco cięższego kalibru. Są to filmy, które kiedyś obejrzałam i utkwiły mi w pamięci. Mogą pomóc zainspirować się przy blokadzie pisarskiej.

Filmy o pisarstwie i pisarzach, podejmujące wątki pisania powieści:

1. Young Adult
2. Adult World (Tylko dla Dorosłych)
3. Obietnica Poranka
4. Not Another Happy Ending
5. The Girl in The Book
6. Geniusz
7. Becoming Jane
8. Mistletoe Inn
9. The English Teacher
10. Whisper of the Heart – Anime
11. Letnia Szkoła Życia – L’atelier

Young Adult

W polskiej wersji ten film można też znaleźć pod tytułem „Kobieta na skraju dojrzałości”. Nie wiem czemu, ale polski tytuł filmu wydaje mi się taki średni, dlatego wolę posługiwać się oryginalnym, który jest dużo bardziej zrozumiały. Przez pewien czas byłam tym filmem nawet bardziej niż trochę zauroczona i nadal wydaje mi się wprost niesamowity. Opowiada o pisarce książek z serii young adult, która powraca do małego rodzinnego miasteczka i mierzy się ze swoją przeszłością. Świetna gra aktorska Charlize Theron, a do tego złożona osobowość głównej bohaterki. Niektóre sceny są kapitalne, pełne ironii a zarazem przepełnione dramatyzmem. read more

Przechadzanie się pomiędzy stoiskami na tegorocznym małym Pyrkonie było niczym dziwny sen. Powrót do konwentowej atmosfery po prawie dwóch latach obostrzeń okazał się dla mnie mniej emocjonujący niż sądziłam, choć w tłumie spotkałam wiele podekscytowanych i szczęśliwych twarzy, próbujących po tym długim śnie rozbudzić w sobie pyrkonowy klimat.

Mój wspaniały mąż przeglądał książki na stoisku – antykwariacie i w pewnym momencie przywołał mnie do siebie. – Patrz – powiedział. – To pierwsze wydanie Diuny. Takie właśnie czytałem w podstawówce. – Słoneczna radość roziskrzyła jego oczy a moje serce wypełniło się czułością, gdy wyobraziłam sobie, jak czytał tę książkę wiele lat temu. read more

Postanowiłam napisać krótką recenzję książki „O zabijaniu” Grossmana, żeby podzielić się wrażeniami z lektury i przybliżyć tematykę osobom zainteresowanym jej przeczytaniem. A na pewno warto zainteresować się pozycją o tak intrygującym tytule, w dodatku znacznie poszerzającą wiedzę o ludzkim zachowaniu. Dowiemy się z niej, m.in., jak przytłaczająca większość z nas zachowałaby się w sytuacji, gdyby musiała zabić przeciwnika w starciu bojowym. Nakreślony obraz zawiera, pomimo trudnej tematyki i sugestii, że książka łamie tabu, nad wyraz optymistyczne przesłanie. Można powiedzieć, że wbrew wzorcom pokazywanym w filmach, serialach czy grach, propagującym łatwość zabijania, większość z nas nie byłaby w stanie strzelić do drugiego człowieka. Obrzydzenie przed zabiciem osobnika tego samego gatunku zaprogramowała w nas ewolucja. Ale ewolucyjne oprogramowanie można obejść w inteligentny sposób. read more

Z książkami wydawnictwa Copernicus (nie mylić z Copernicusem wydającym Warhammera :)) zaznajomiłam się ze względu na ich ciekawą ofertę biografii. I choć dziwnie może to brzmieć, ale kolekcjonuję fizyków kwantowych. Także na ostatnich targach książki, które odbyły się jeszcze przed apokalipsą, wypakowałam po brzegi dużą siatkę ich książkami. Jak zwykle, nie mogłam się powstrzymać i kupiłam więcej niż mogłam przeczytać. Kiedy dotarłam do domu, już wiedziałam, że nie będzie łatwo uporać się ze wszystkimi. Ale nie miałam nawet pojęcia jak bardzo, do tego stopnia, że aż dla własnego dobra muszę ogłosić detoks od popularnonaukowych książek – na jakiś bliżej nieokreślony czas. read more

Na placu Syntagma

Słońce odbija się od marmurowych płyt

Tworząc ponad drzewami świetlistą kopułę

Elegancko ubrani chasydzi pchają dziecięce wózki

Jakby wyjęci na chwilę z Instagrama

Po szesnastej z metra wylewa się fala ludzi

Pracujący mieszają się z bezrobotnymi

Co zalegali w cieniu do tej pory

W Maku zamawiam jedzenie
Mili Chińczycy robią mi miejsce przy stole
Na zewnątrz grupa Niemców gromadzi się wokół pilota wycieczki
Pop wymija szybko stoliki w ogródku restauracyjnym
Na widok jego czapki płoszą się gołębie
Żerujące na resztkach jedzenia z całego świata
W cieniu fontanny za zasłoną z mgiełki wodnej
Odpoczywają Cyganie
Ładna Greczynka rozłożyła stojak z losami
Można wygrać milion euro w zdrapki read more

Miło mi poinformować, że książka Miłość po Grecku miała premierę w formie audiobooka (jeszcze w zeszłym roku na platformie Storytel). Korzystając z okazji chciałam podziękować za wszystkie przepiękne recenzje, których się doczekała. Cieszę się, że dostrzeżono głębię tej opowieści i zawarty w niej romans z filozofią😊. Jedna z czytelniczek napisała, że Ateny już zawsze będą się jej kojarzyły z Sokratesem, co mnie wzruszyło. Po czasie mogę śmiało stwierdzić, że wplecenie w tę lekko pokręconą fabułę wątków o Sokratesie nie było łatwe, strasznie się nad tym głowiłam i chyba za bardzo histeryzowałam. I cieszę się jak głupia, że ktoś tę robotę docenia. read more

„Stasi to takie nasze SB”, usłyszałam, kiedy pewnego wyjątkowo zimnego wtorkowego poranka wysiadłam z berlińskiego metra na stacji Magdalenenstrasse. Późny październik nie rozpieszczał przechodniów a padający drobny deszczyk tylko potęgował uczucie przenikliwego zimna. Żeby trochę rozgrzać skostniałe dłonie wsadziłam je głęboko w kieszenie kurtki. Na tle stalowoszarego nieba wyrosła tablica wskazująca kierunek do muzeum.

Witamy w Luksusowych Boazeriach Ministerialnych

Nazwisko Erich Mielke niewiele mi mówiło, ale już wkrótce z ciekawością myszkowałam po prywatnym zapleczu jego gabinetu. Moje wychłodzone ręce ociepliły się wystarczająco, gdy opuszki palców bezszelestnie powiodły po gładkiej powierzchni dużego drewnianego stołu konferencyjnego, a następnie biurka sekretarki, półek na dokumenty, naciągniętych skórą foteli, materiałowych obić krzeseł, wersalki, telewizora, ściennej boazerii, meblościanek, starych telefonów, tajnych skrytek, pustych, otwartych na oścież sejfów i wszystkich innych rekwizytów oznaczonych napisami „proszę nie dotykać”, a znajdujących się w pokojach komunistycznego ministra bezpieczeństwa państwowego. read more

Tamtym razem
W kuchni
Przy piecu
Gotowaliśmy niedzielny obiad
Gdy powiedziałeś:
Zaraziłaś mnie miłością do literatury
Potem znowu to samo aż do końca
I wiedziałam, że już nigdy nie usłyszę piękniejszych słów, jak…

Tamtym razem
Siedzieliśmy przy stole
Zawsze razem
I rozpieszczałeś mnie jedzeniem
Jak dobrą rozmową przy kawie
Potem znowu to samo aż do końca
Zrozumiałam, że już nigdy nie zjem tak dobrze, jak…

Tamtym razem
My razem
W sypialni
Snuliśmy plany długo w noc
Śmiechem rozpraszając ciemność
Potem znowu to samo aż do końca
Pomyślałam, że już nigdy nie będę tak szczęśliwa, jak.. read more

Lektura biografii intelektualnej Leibniza okazała się prawdziwym relaksującym balsamem dla przeciążonego umysłu, a przy tym pożytecznym doświadczeniem. Nie ma lepszego przewodnika po historii XVII wiecznej Europy niż życie i poglądy tego wybitnego myśliciela, w pełni oddające ducha epoki oraz nastroje panujące na książęcych i królewskich dworach.

Zadzwoniłam do przychodni po teleporadę

Gdyż zmagałam się z pewnym dyskomfortem.

Po krótkiej rozmowie lekarz rodzinny zdiagnozował u mnie

Niegroźną obsesję na punkcie twórczości Zbigniewa Makowskiego

I zalecił 3x dziennie Rutinoscorbin a na wieczór czystek.

Po kuracji czystkiem zaczęłam miewać omamy...

Niedawno premierę miała moja książka Miłość po grecku i z tej okazji postanowiłam zebrać wszystkie inspiracje, które natchnęły mnie do jej napisania, a było ich kilka. Pierwszą z nich jest często przywoływana na stronach książki mozaika przedstawiająca Akademię Platońską. Główna bohaterka, Zofia, przypadkiem natrafia na nią w książce do filozofii. Pod wpływem niepozornej kolorowej reprodukcji postanawia poszukać starożytnej szkoły...

Komunikacja społeczna początkowo stanowiła dla mnie miły dodatek do filozofii. Wtedy ten kierunek był zupełną nowością, a ja byłam dopiero drugim rocznikiem, który go studiował. Plan zajęć zmieniał się dynamicznie i ciągle jeszcze się kształtował. Stanowiliśmy pewnego rodzaju eksperyment i nikt tego nie ukrywał. Podczas zajęć opieraliśmy się przede wszystkim na tekstach źródłowych, filozoficznych, korzystaliśmy z badań językoznawczych i kognitywnych. Przerabialiśmy artykuły z uznanych zagranicznych czasopism naukowych, czyli wtłaczaliśmy w siebie wiedzę nowatorską i bardzo świeżą. Podręczników akademickich do tej dziedziny było jak na lekarstwo nie mówiąc o literaturze popularnej.

Grecy, jakby nie patrzeć, są bardzo praktyczni i kiedy kładli nowe tory kolejowe po prostu przeciągnęli je przez środek starożytnej Agory dzieląc ją na dwie części, nie przejmując się tym, że przekopują jakieś ruiny, których mają przecież u siebie pod dostatkiem. Niestety pewne fragmenty bezpowrotnie przy tym utracono. Tym oto sposobem powstała Agora z piękną świątynią Hefajstosa i Stoą Attalosa, która jest odwiedzana przez rzesze turystów z całego świata oraz druga mniejsza część – Stoa Malowana...

Stanowisko archeologiczne Liceum jest zadbane, ogrodzone i płatne. Znajduje się w sąsiedztwie Muzeum Bizantyjskiego i Muzeum Wojny. Sprawia wrażenie zupełnie odmienne od tego, co zastałam w Akademii. Miejsce jest otoczone dojrzewającymi granatami, a gałęzie drzew z czerwonymi owocami wychodzą wprost na odtworzone ścieżki, po których przechadzał się Arystoteles. Oto, jak wygląda Lykeion dzisiaj...

Aby ukrócić wszelkie wątpliwości trzeba od razu wyjaśnić, że to urokliwe miejsce jest więzieniem Sokratesa tylko według tradycji. Nie jest to prawdziwe więzienie, w którym przetrzymywano filozofa przed śmiercią, niemniej jednak ten fakt nikomu nie przeszkadza, ani turystom odwiedzającym Ateny ani tym bardziej mieszkańcom miasta, którzy polubili tę legendę. Więzienie wygląda tak...

Jak wygląda dzisiaj miejsce, w którym w IV wieku p.n.e. działał wyjątkowy na skalę Europy i świata ośrodek nauki i kultury, czyli Akademia Platona? Pewne pojęcie o tym zobrazuje nam poniższa fotografia. Dzisiaj jest to duży miejski park, który służy mieszkańcom okolicznych osiedli do wypoczynku. Na jego terenie znajdują się wyznaczone miejsca do gry w piłkę i ławki na których można spotkać śpiących ludzi. Gdzieniegdzie, w cieniu drzew, przesiadują starsi panowie rozmawiając leniwie zapewne o sąsiedzkich sprawach...