admin

Na placu Syntagma
Słońce odbija się od marmurowych płyt
Tworząc ponad drzewami świetlistą kopułę
Elegancko ubrani chasydzi pchają dziecięce wózki
Jakby wyjęci na chwilę z Instagrama
Po szesnastej z metra wylewa się fala ludzi
Pracujący mieszają się z bezrobotnymi
Co zalegali w cieniu do tej pory
W Maku zamawiam jedzenie
Mili Chińczycy robią mi miejsce przy stole
Na zewnątrz grupa Niemców gromadzi się wokół pilota wycieczki
Pop wymija szybko stoliki w ogródku restauracyjnym
Na widok jego czapki płoszą się gołębie
Żerujące na resztkach jedzenia z całego świata
W cieniu fontanny za zasłoną z mgiełki wodnej
Odpoczywają cyganie
Ładna greczynka rozłożyła stojak z losami
Można wygrać milion euro w zdrapki
Sorry, dwa miliony
Widzę to wszystko przez okno w Maku
Pod moimi stopami rozsiadł się czterdziestolatek
I jeszcze kilku facetów
Zastanawiam się, czy to nie żebracy
Ale jeden z nich wyjmuje telefon i umawia się z mamą na obiad
Jesteśmy zatopieni w szczęśliwej chwili
Jak scenka zamknięta w śnieżnej kuli
Wystarczy potrząsnąć
Żeby zamigotało
Dojadam ostatnią frytkę
Wszędzie smakują tak samo
Ale tu jakby podszyte bardziej słońcem
I radością
Nagle po drugiej stronie placu
W kierunku schodów prowadzących do parlamentu
powoli sunie zombie
w narkotycznym śnie
Pusta skorupa
Z gnijącym układem nerwowym
Zniszczonym używkami
To jego ostatnie dni
Na szkle okna przez które spoglądam
pojawia się rysa
Gołębie paskudzą okropnie
Czego wcześniej nie dostrzegłam
I frytki są przesolone
Choć nic nie czułam jedząc
Brzydka chmura zasnuła niebo
Nie wszyscy zdążą do domów
Gdzieś prysło przyjazne lenistwo
Zrywam się z niezrozumiałym przestrachem
Wylewając rozwodnioną colę
Pora obiadowa minęła
I na tym mocno zatłoczonym placu
Zostałam prawie sama
Biegnę w stronę schodów
Gdzie jeszcze przed chwilą widziałam narkomana
Gdy wtem znikąd wylazł Bezdomny,
Mocno zarośnięty
W dziadowskich łachach
Sokrates we własnej osobie
jakby dopiero co się obudził
po drzemce trwającej wieki
Zdjął pasek od spodni
I walił nim w drzewo
Wykonując obsceniczne gesty
A patrzył na mnie tak
Że prawie zapomniałam gdzie jestem
W ostatniej chwili go wyminęłam read more

Miło mi poinformować, że książka Miłość po Grecku miała premierę w formie audiobooka (jeszcze w zeszłym roku na platformie Storytel). Korzystając z okazji chciałam podziękować za wszystkie przepiękne recenzje, których się doczekała. Cieszę się, że dostrzeżono głębię tej opowieści i zawarty w niej romans z filozofią😊. Jedna z czytelniczek napisała, że Ateny już zawsze będą się jej kojarzyły z Sokratesem, co mnie wzruszyło. Po czasie mogę śmiało stwierdzić, że wplecenie w tę lekko pokręconą fabułę wątków o Sokratesie nie było łatwe, strasznie się nad tym głowiłam i chyba za bardzo histeryzowałam. I cieszę się jak głupia, że ktoś tę robotę docenia. read more

„Stasi to takie nasze SB”, usłyszałam, kiedy pewnego wyjątkowo zimnego wtorkowego poranka wysiadłam z berlińskiego metra na stacji Magdalenenstrasse. Późny październik nie rozpieszczał przechodniów a padający drobny deszczyk tylko potęgował uczucie przenikliwego zimna. Żeby trochę rozgrzać skostniałe dłonie wsadziłam je głęboko w kieszenie kurtki. Na tle stalowoszarego nieba wyrosła tablica wskazująca kierunek do muzeum.

Witamy w Luksusowych Boazeriach Ministerialnych

Nazwisko Erich Mielke niewiele mi mówiło, ale już wkrótce z ciekawością myszkowałam po prywatnym zapleczu jego gabinetu. Moje wychłodzone ręce ociepliły się wystarczająco, gdy opuszki palców bezszelestnie powiodły po gładkiej powierzchni dużego drewnianego stołu konferencyjnego, a następnie biurka sekretarki, półek na dokumenty, naciągniętych skórą foteli, materiałowych obić krzeseł, wersalki, telewizora, ściennej boazerii, meblościanek, starych telefonów, tajnych skrytek, pustych, otwartych na oścież sejfów i wszystkich innych rekwizytów oznaczonych napisami „proszę nie dotykać”, a znajdujących się w pokojach komunistycznego ministra bezpieczeństwa państwowego. read more

Tamtym razem
W kuchni
Przy piecu
Gotowaliśmy niedzielny obiad
Gdy powiedziałeś:
Zaraziłaś mnie miłością do literatury
Potem znowu to samo aż do końca
I wiedziałam, że już nigdy nie usłyszę piękniejszych słów, jak…

Tamtym razem
Siedzieliśmy przy stole
Zawsze razem
I rozpieszczałeś mnie jedzeniem
Jak dobrą rozmową przy kawie
Potem znowu to samo aż do końca
Zrozumiałam, że już nigdy nie zjem tak dobrze, jak…

Tamtym razem
My razem
W sypialni
Snuliśmy plany długo w noc
Śmiechem rozpraszając ciemność
Potem znowu to samo aż do końca
Pomyślałam, że już nigdy nie będę tak szczęśliwa, jak.. read more

Lektura biografii intelektualnej Leibniza okazała się prawdziwym relaksującym balsamem dla przeciążonego umysłu, a przy tym pożytecznym doświadczeniem. Nie ma lepszego przewodnika po historii XVII wiecznej Europy niż życie i poglądy tego wybitnego myśliciela, w pełni oddające ducha epoki oraz nastroje panujące na książęcych i królewskich dworach.

Zadzwoniłam do przychodni po teleporadę

Gdyż zmagałam się z pewnym dyskomfortem.

Po krótkiej rozmowie lekarz rodzinny zdiagnozował u mnie

Niegroźną obsesję na punkcie twórczości Zbigniewa Makowskiego

I zalecił 3x dziennie Rutinoscorbin a na wieczór czystek.

Po kuracji czystkiem zaczęłam miewać omamy...

Niedawno premierę miała moja książka Miłość po grecku i z tej okazji postanowiłam zebrać wszystkie inspiracje, które natchnęły mnie do jej napisania, a było ich kilka. Pierwszą z nich jest często przywoływana na stronach książki mozaika przedstawiająca Akademię Platońską. Główna bohaterka, Zofia, przypadkiem natrafia na nią w książce do filozofii. Pod wpływem niepozornej kolorowej reprodukcji postanawia poszukać starożytnej szkoły...

Komunikacja społeczna początkowo stanowiła dla mnie miły dodatek do filozofii. Wtedy ten kierunek był zupełną nowością, a ja byłam dopiero drugim rocznikiem, który go studiował. Plan zajęć zmieniał się dynamicznie i ciągle jeszcze się kształtował. Stanowiliśmy pewnego rodzaju eksperyment i nikt tego nie ukrywał. Podczas zajęć opieraliśmy się przede wszystkim na tekstach źródłowych, filozoficznych, korzystaliśmy z badań językoznawczych i kognitywnych. Przerabialiśmy artykuły z uznanych zagranicznych czasopism naukowych, czyli wtłaczaliśmy w siebie wiedzę nowatorską i bardzo świeżą. Podręczników akademickich do tej dziedziny było jak na lekarstwo nie mówiąc o literaturze popularnej.

Grecy, jakby nie patrzeć, są bardzo praktyczni i kiedy kładli nowe tory kolejowe po prostu przeciągnęli je przez środek starożytnej Agory dzieląc ją na dwie części, nie przejmując się tym, że przekopują jakieś ruiny, których mają przecież u siebie pod dostatkiem. Niestety pewne fragmenty bezpowrotnie przy tym utracono. Tym oto sposobem powstała Agora z piękną świątynią Hefajstosa i Stoą Attalosa, która jest odwiedzana przez rzesze turystów z całego świata oraz druga mniejsza część – Stoa Malowana...

Stanowisko archeologiczne Liceum jest zadbane, ogrodzone i płatne. Znajduje się w sąsiedztwie Muzeum Bizantyjskiego i Muzeum Wojny. Sprawia wrażenie zupełnie odmienne od tego, co zastałam w Akademii. Miejsce jest otoczone dojrzewającymi granatami, a gałęzie drzew z czerwonymi owocami wychodzą wprost na odtworzone ścieżki, po których przechadzał się Arystoteles. Oto, jak wygląda Lykeion dzisiaj...

Aby ukrócić wszelkie wątpliwości trzeba od razu wyjaśnić, że to urokliwe miejsce jest więzieniem Sokratesa tylko według tradycji. Nie jest to prawdziwe więzienie, w którym przetrzymywano filozofa przed śmiercią, niemniej jednak ten fakt nikomu nie przeszkadza, ani turystom odwiedzającym Ateny ani tym bardziej mieszkańcom miasta, którzy polubili tę legendę. Więzienie wygląda tak...

Jak wygląda dzisiaj miejsce, w którym w IV wieku p.n.e. działał wyjątkowy na skalę Europy i świata ośrodek nauki i kultury, czyli Akademia Platona? Pewne pojęcie o tym zobrazuje nam poniższa fotografia. Dzisiaj jest to duży miejski park, który służy mieszkańcom okolicznych osiedli do wypoczynku. Na jego terenie znajdują się wyznaczone miejsca do gry w piłkę i ławki na których można spotkać śpiących ludzi. Gdzieniegdzie, w cieniu drzew, przesiadują starsi panowie rozmawiając leniwie zapewne o sąsiedzkich sprawach...

Przebudź się Sokratesie i pokaż mi drogę

Bo zgubiłam się na Agorze

I nie wiem w którą iść stronę

Czekając na ciebie Postawiłam stopę na sporym kamieniu

I rozmyślałam nad tym czym jest człowieczeństwo...

Dołączyłem do procesji na Boże Ciało

Która akurat przez miasto szła

Osobliwa to była procesja i bardzo nowoczesna

Nie sypali kwiatów pod księdza nogi

Jak to było kiedyś

zamiast koszów z kwieciem wierni nieśli...

Niebieskie jest niebo i biały marmur schodów

Po których stąpam Gdy idę złożyć ofiarę mej Pani

Niosę owoce wygrzane na słońcu

I całkiem zdrową kozę

Lecz na miejscu zastaję zniszczoną świątynię...

Będę się całowała ze swoim chłopakiem

Jedziemy pustą drogą jego nowym samochodem

Bardzo drogim Kupili mu rodzice gdy zrobił prawko

Jest koniec czerwca 2019

Na drugim kanale jest rok 1968 i Ryszard Siwiec dokonuje aktu samospalenia...

Jeżeli chcesz się zabić to nie bierz przykładu z Lovecrafta

Broń Boże!

Co miesiąc planował nowe samobójstwo i tak do końca życia.

A zmarł na raka jelita

Nie bierz też przykładu z Hemingwaya

Jeździł na safari, polował na lwy

Łowił duże marliny...

- Kim jestem i skąd się tutaj wziąłem?

Zapragnąłem poznać swoje korzenie

Lubię zimno, podroby, kamienne omszałe mury, koce w kratę

I jestem skąpy Pewnie jestem Szkotem.

Nic wielkiego...

Zatrudnimy Specjalistę od Trygonometrii

Oferujemy bogaty pakiet świadczeń i kartę Multisportu

Po studiach matematycznych znalazłem pracę w Biedronce

Będziesz opiekował się stoiskiem warzywno - owocowym

Bardzo odpowiedzialne zajęcie

Całymi dniami układałem warzywa w trójkąty i kwadraty...

Otworzyłam stronę internetową swojej ulubionej księgarni aby zakupić nowy egzemplarz książki Alberta Einsteina.

Na czerwono przywitał mnie napis:

Produkt niedostępny.

Na szczęście byliśmy sąsiadami.

Albert jak zawsze wylegiwał się na leżaku na swoim dużym słonecznym tarasie.

- Wyczerpał się nakład twojej nowej książki. Pomyślałam, że masz więcej w zapasie, podarujesz mi jedną?