Barbara Seeman-Włodarczak

Pamiętam jedne takie ferie zimowe w liceum kiedy zaczytywałam się „Nędznikami” Wiktora Hugo. Czytałam na brzuchu pod lampą, leżąc na podłodze. Nie było wygodnie. Przez sporą część przebrnęłam też przy biurku, nużące wstawki o jakobinach, dygresje historyczne, ściany tekstu, o czym to było? o Napoleonie? Barykadach? Rozdziały o Fantynie i Kozecie; Gavroche mieszkający w słoniu, zawzięty policjant Javert ścigający kanałami…

Charles Bukowski, kultowy pisarz amerykańskiej literatury współczesnej, z początku był dla mnie tajemniczym jegomościem zza oceanu. Na liście tej zepsutej literatury zachodniej, reanimowany w Polsce po upadku komuny, a do bibliotek wprowadzony jeszcze później. Lata temu zapamiętałam nazwisko i szukałam jego książek, chcąc koniecznie się dowiedzieć, co pisze. W bibliotece jakimś cudem udało się, jeden jedyny wyświechtany egzemplarz „Faktotum”, no,…

Kardamon i sen W Rzymie na Campo de Fiori Rośnie las parasoli Wielkich i białych jak kapelusze grzybów Ciężkich, z bladego płótna Przesłaniających niebo Pod nimi na stołach rozłożone towary Plastiki, ubrania, klapki Popaczkowane pasty w różnych kształtach Wstążki, spaghetti, włoskie specjały Aperitify Kardamon i sen Są i zdrowe soki, warzywa, małe krzywe dynie Jest stragan z kwiatami w doniczkach…

Raczej zawsze doczytuję książki do końca, ale ostatnio zaczęłam z tym miewać problemy. Już ładnych kilka lat temu wyciągnęłam z kosza z tanimi książkami w Carrefourze dużą biografię Salingera. Jako, że wtedy czytałam inne biografie pisarzy, ta stała sobie na półce prezentując eleganckie zdjęcie autora z okładki. Z „Buszującym w zbożu” miałam do czynienia jeszcze w liceum i niewiele pamiętam,…

Wieczorem omawiamy kwestię z literatury Pewnego nieszczęśliwego małżeństwa Bardzo nieszczęśliwego Nie rozumiem, dlaczego ona robi mu na złość? Dlaczego się ignorują? I czemu tak niedbale ze sobą rozmawiają? Pytam się ciebie Na co odpowiadasz Bo ty się we mnie kochasz! Dlatego nie rozumiesz Nie wiesz, co to nie kochać i robić sobie pod górkę Ale ludzie tak żyją, właśnie tak…

Przy małym stoliku tłoczy się grupa Włochów. Z powodu niewystarczającej ilości krzeseł, większość stoi przed sklepem, pijąc poranne espresso. Jest jeszcze wcześnie rano i trochę zimno. Gdy mijam lokal, zaglądam do środka sprawdzając, co można kupić na śniadanie. Wchodzę na niewielki dworzec kolejowy, mijam biletomaty i energicznie zbiegam ze schodów na stację Roma Balduina. Z głośników leci pogodna muzyka. Śpiewa…